سپهرداد : (اَعلام) نام داماد داريوش كه در شجاعت ممتاز بود.

سَتار : (عربي) 1- آن‌كه چيزي را پوشيده و در پرده مي‌دارد، پوشنده؛ 2- از نام‌هاي خداوند؛ 3- (اَعلام) ستارخان از رهبران بزرگ نهضت مشروطیت در آذربایجان ملقب به سردار ملی.

سَجّاد : (عربي) 1- بسيار سجده كننده؛ 2- (اَعلام) لقب زين‌العابدين ابن حسين(ع)، امام چهارم شیعیان ملقب به امام سجّاد(ع).

سَحاب : (عربي) ابر، توده‌ي بخار آب كه به رنگهاي سفيد، خاكستري در آسمان ديده مي‌شود.

سخاوت : (عربي) بخشش، عطا، كرم.

سِراج : (عربي) (در قديم) چراغ، روشنايي.

سرافراز : 1- (به مجاز) افتخار كننده به چيزي يا كسي، سربلند، مفتخر؛ 2- (در قديم) داراي صفات نيكو و مايه افتخار؛ 3- (در قديم) گردن فراز، گردن كش، زورمند.

سردار : 1- (در نظام) فرمانده يك گروه يا يك دسته‌ي نظامي؛ 2- عنواني احترام آميز درباره‌ي صاحب منصبان سپاه پاسداران انقلاب اسلامي و نيروي انتظامي، كه داراي درجه‌اي بالاتر از سرهنگي هستند؛ 3- (به مجاز)، پيشوا، رهبر، سرور.

سَرمد : (عربي) 1- (در قديم) پايدار، پيوسته، هميشگي؛ 2- (در حالت قيدي) به طور دائم؛ 3- (اَعلام) سَرمد: 3- [قرن 11 هجری] شاعر و عارف یهودی از مردم کاشان، که مسلمان شد و به هند رفت و در آنجا به اتهام کفرگویی کشته شد.

سَرور : 1- آنكه مورد احترام است و نسبت به ديگري يا ديگران سِمَت بزرگي دارد؛ 2- فرمانده، رئيس، بزرگ.